Malplenas mia ĉambro, ĉar ne ĉeestas vi
vi donis novan vivon al la muroj tie ĉi
la ebleco enamiĝi, mi ne pensis tro pri ĝi
sed post disiĝo mi komprenas: vi mankos tre al mi

Sed mi estas mem kulpanto de ĉi tiu rezultat'
ĉar kun malfermitaj okuloj mi iris rekte al sakostrat'<

Nun estas jam la tria foj'
Dum tiu ĉi semajno nur
Ke iras ni sur sama voj'
Ĉu venos ni al mur'

Ĉu devas ĉiu paŝo
Nin konduki ĝis la fin'?
Ĉu eblas amikeco
Inter viro kaj virin'?

Amanda, kion volas vi?
Amanda, ĉu same kiel mi?
Amanda!

Kaŝite kresk

La unuan fojon ke mi vidis vin
estis vi plej ĉarma eta junfraŭlin'
Mi vin tuj ekamis spite al ke vi rifuzis min
Nun post kelkaj jaroj jam belegas vi
En okuloj viaj estas simpati'
Estas mi amiko via sed mi volas ion pli

Daŭre
Vi forpuŝas min, sed mi sentas ke vi sent

Flaru la asfalton, kara
Ĉu venas la printempo nun?
Kaj mi kisas viajn lipojn, kara
En la varmo de la sun'

Ĉu perdis vi la voĉon, kara?
Mi babilas kiel lunatik'
Ĉar mi perdis la memfidon, kara
Sur planko de fabrik'

Malprave pensis mi pli bone sen ol kun
Kaj

Mi venas hejmen post la laboro
eniras tra la pordo de la loĝej'
Ekvidas la kaoson kaj la malpuron
kaj flaras la odoron, stinkegas plej
Mi ja bezonas ordigi, devus purigi tuj
sed mi nur prenas la gitaron kaj faras bluson en rubuj'

Pro nura pigro kaj pro malemo
mi far

La Urso rampas en la polvo de la ter'
La Aglo ŝvebas super li en la ĉiel'
Ĉu al paca cel'?

Jen fabelo pri Aglo kaj Granda Urs'
kiuj ege kvereladis pri la pac'
Urso timegis pro la beko de la bird'
kaj Aglo teruriĝis pro la ursungeg'

Aglo loĝis alte sur la monta pin

Mi malfermas la okulojn, jen ankoraŭ unu tag'
La neĝo falas mole, kaj glacias jam la lag'
Malvarmas, kaj mi frostas, sed plej en mia kor'
Min mankas ĉiu varmo de kiam vi ekiris for

Ĉu neniam plu mi tenos vin...
...en miaj brakoj...

Nun vi kuŝas kun alia, li vin tenas

Ĉu vi pentas nun ke vi militservis
Dum la rekrutad' vi ja vere vervis
Tiam pensis vi "mi fariĝos viro"
Rampis kun fier' tra la kot' kaj ŝmiro
Ho! kia malbonŝanc' startas nun milito
Ĉu surpriziĝas vi? Ha, kia hipokrito!
Nun pafas vi al land' kie vi jam estis
Jes, vi vi

Ŝi loĝis sub la mar' profunda de l' praa tempo ĝis la nun'
Levante sian manon alten ŝi supreniris al la sun'
Alvenis ŝi al mia lando en malproksima nord'
Kvin tagojn antaŭ somermezo ŝi staris ĉe la pord'
Mi legis sur la poŝta karto: "Hodiaŭ jam alvenos mi"
Kaj eĉ ne estis tem

La sonĝo revenas al mi
neniam disfalas
la bildo klariĝas des pli
ju pli mi batalas
hej, mia cerbo tro plenas
impresoj, memoroj, la sonĝon subtenas

Du homoj sur tero
sub la ĉiela blu'
tritaga afero
la vivo iras plu

Al nia kaŝita ĝarden'
vi nokte kon

Se vi volas paroli, mi aŭskultos vin
Se vi volas petoli, venu do knabin'

Sed se vi volas amori kun mi,
mi fakte dirus ne
ĉar vi devas memori ke mi
mi ankoraŭ ne enamiĝis al vi

Se vi volas akompanon
en la lunradi'
Volas teni la manon
mi servos ja por vi

Kiel ofte ni haltis, hezitas kaj pensas
Dubante pri la voj'
Kiel ofte ni staras kaj reve atendas
Por pli favora foj'
Sed de tempo al tempo kelkfoje ni pensas
Ni trovis ion pli'
Ni etendas la manon por preni la bonon
Sed vidas kiam ĝi

Forglitas el la man'

S

Amiko mia lacas, sed sekretas la kial'
Li ploras dum la nokto, cerbumas dum la tag'
Li tenas la rideton ĉiutage en labor'
Kaj diras al neniu pri la sent' en sia kor'

Sed en la dormoĉambro rigardante al spegul'
Li vidas la profundon de la tim' en la okul'

Helpu min, mi

En mia kelo loĝas viroj sen vizaĝ'
Mi ilin vidas nur en la mallumo
Sur la ŝtuparo pasas homoj sen kuraĝ'
Sen kuraĝ', sen kuraĝ'

En koridoro jen spureto: vinbotel'
Ili ne ordigis bone sian ĉambron
Mi povus tute bone esti unu el
Unu el, unu el

Estu ĉiam ĉe mi

Anekdotoj de arbar'
Pecoj de la prarepertuar'
Jes, mi memoras
Vivo freŝis por ni du
Sed viaj pensoj ne tro freŝas plu
Ili fiodoras

Rakontu do por la centa foj'
Pri grandaj planoj kaj la ĝusta voj'

Antaŭjuĝoj, ne aprec'
Fantomoj de la pasintec'
Ne sorĉa

Vi estas ordinara hom'!

Tro da dezir'
Malsuprenir'
Ŝtoneca kor'
Arĝent' kaj or'

Ho, ne gravas via nom'
Vi estas ordinara hom'

Folioj en la vent'
Perditaj en la ŝtormo de progres'
Folioj en la vent'
Ni falas en la maron de forges'

Haltiga mur'

Vi fartas kvazaŭ hejme
En jena snoba strat'
Vi sentas vin tre grava
En kompleto kaj kravat'
Vi prelegas tre memfide
Pri mon' kaj politik'
Ne povas vi imagi
Ke kontraŭas la publik'

Pardonu min sinjoro
Pri kiuj vi parolas nun?

Sentaŭguloj, klaŭnoj, nuloj

Jen matenas, leviĝas la sun'
Bonvenigas min la tristo
Per la trajn' al ĉiama labor'
Min jam tedas la ekzisto

Ho amiko, ĉu samas por vi?

Iras hejmen sola sur strat'
Nur albojas min hundoj
Sur la sojlo salutas silent'
En abismo da sekundoj

Ho amiko, min ma

Ĉu mi vin rekonas, ĉu estas vi artist'?
Ĉu vi ludis la ĉefrolon en fabelo de ekzist'?
Se ne plu distingeblas inter grundo kaj ĉiel'
Rakontu por mi nun
Kiel trovu mi la kernon de pudel'?

Pensoj dum vekeco aŭ sonĝoj dum la dorm'
La bildoj reaperas sed en ĉiam nova form'

Matena urbo min brakumas silente
Mi marŝas sola en krepuska malplen'
La kvara horo baldaŭ iĝos la kvina
Libere spiras mi en la friska aer'

Se vi nur volas finfine scii
Se vi bezonas kompreni
Kaj se necesas doloron venki
Aŭ nur ĝin iom elteni
Se vi nur volas ekvi