Αν Θυμάμαι Καλά

Αν θυμάμαι καλά
An thymámai kalá
στην αρχή όλο γέλαγες
stin archí ólo gélagas
και τις ώρες σου πέρναγες
kai tis óres sou pérnagas
στη δική μου αγκαλιά
stin dikí mou agkaliá

Ύστερα ξαφνικά
Ystéra xafniká
όλα γύρω σου φταίγανε
óla gýro sou ftaígane
και οι φίλοι σου λέγανε
kai i filoi sou légane
πως δεν είσαι καλά
pos den eísai kalá

Τι με κοιτάζεις πάλι
Ti me koitázis páli
μ’ αυτό το άδειο βλέμμα
m’ aftó to ádeio vlémma
ξέρω δεν αγαπάς κανένα
xéro den agapás kanéna
κι η μόνη απορία
ki i móno aporía
που έχω στη ζωή μου
pou écho sti zoí mou
είναι ποιος θ’ αγαπήσει εμένα
eínai poios th’ agapísei eména

Αν θυμάμαι καλά
An thymámai kalá
σε κρατούσα και έλιωνα,
se kratoúsa kai éliona
τη ζωή μου την έδινα
ti zoí mou tin édina
να σε δω να γελάς.
na se do na gelás

Κι εντελώς ξαφνικά
Ki entelós xafniká
ένα απόγευμα χάθηκες
éna apógeyma cháthikes
και στη θέση σου άφησες
kai sti thési sou áfises
μία άδεια καρδιά
mía ádeia kardiá

Τι με κοιτάζεις πάλι
Ti me koitázis páli
μ’ αυτό το άδειο βλέμμα
m’ aftó to ádeio vlémma
ξέρω δεν αγαπάς κανένα
xéro den agapás kanéna
κι η μόνη απορία
ki i móno aporía
που έχω στη ζωή μου
pou écho sti zoí mou
είναι ποιος θ’ αγαπήσει εμένα
eínai poios th’ agapísei eména