Sensizlik

Bir garip hüzün çöker insana
El ayak çekilince

Tek baþýna kalýrsýn dünyada
Etraf sessizleþince

Ýnan bu ev alýþamadý
Hiçbir zaman sensizliðe

Þimdi sensizlik oturuyor
Kalkýp gittiðin yerde

Yalnýzlýða elbet alýþýr bedenim
Yalnýzlýkla belki de baþa çýkabilirim

Çok zor gelse bile yaþar öðrenirim
Sensizlik benim canýmý acýtan

Bir derin korku düþer ruhuma
Duvarlar seslenince

Karanlýk oyun oynar aklýma
Gölgeler dans edince

Ýnan bana alýþamadým
Hiçbir zaman sensizliðe

Þimdi sensizlik dolaþýyor
Çýkýp gittiðin bu evde