Hadagrims Fertriet

Ik bin Hadagrim, soan fan Egisgar
Do bist Rêdbâd, soan fan Aldgillis kening
Do, bist myn stalke

In lang libben, it is my jûn
Mar it lêste skoft bin ik oan fertriet ferbûn
In soad ferlern, myn freon en wiif
En stadichoan nim ik ôfskie fan myn liif

En by jûntiid sjoch ik him al stean
Ik fiel syn hân op myn skouder, kin him ferstean
Hy komt my heljen, mar noch ien ding moat ik dwaan
It ferhaal fan kening Rêdbâd oan eltsenien trochjaan

Besit stjert en sibben stjerre
Dosels stjerst as harren
Mar ien ding wit ik, dat ivich libbet
De helderom fan ‘e deade

Hy hie de wiisheid, hy hie it ferstân
En wie de kening fan ús moaie Fryske lân
Soan fan Aldgillis, no ûnder ‘t skyld
Wie wiis as kening, en yn de striid sa wyld

En dy namme sil nea fergean
Want yn eltse Fries, sil in stik fan dy bestean
En tûzen jier letter, sille se noch roppe
Heil oan kening Rêdbâd, Fryslân boppe!

Dit wie it ferhaal fan de kening, ik ha it skreaun
Myn namme is Raven, my jûn troch myn bloedfreon
En no ‘t ik dit folbrocht ha, Wêda nim my mei
Bring my gau nei myn freonen, want dan pas bin ik frij