Ten nudny dzień
Niechlujnie w nim ty
Autobus nie nasz

Na przystanku my
By czas zabić gra
Chce sama się grać
Jej temat to mgła
Bezsilna jak ja, gdy milczę

Bądź dużym chłopcem I
Przestań do mnie słać pytania
Twe słowa to ciągi liczb
Nie ułożę z nich

Ktoś porwał czas
Nic nie chce przestać trwać
Zwolnione, zwolnione ruchy ma

Ten gęsty dym
Co z tempa dziś sobie kpi
Od werbla, do werbla

Jak o mnie ktoś zapyta
Powiedzcie mu, że znikam
Za równoległym światem
Gdzie liczby nie są ważne

Powoli mów, mamy

Dzisiaj pierwszy raz dla siebie mam czas
Teraz pierwszy raz wszystko jest w sam raz
Dzisiaj pierwszy raz przodem puszczam was

Teraz pierwszy raz nie mam się, co bać

Tylu was jest
I chociaż każdy do mnie stoi tyłem
Dokładnie wiem
Poznaję, kto piękny jest
A kto

Tramwaj lepiej wie, gdzie czas zakręca
I najkrótsza noc dłużej trwa
Wyprzedzamy fakty, daty
Za horyzont znika co drugi takt
Jesteś też, tak jak ja
Gotów skraść cały skarb, wygrać bal
Miniesz mnie, a oddech twój
Mógłby mi rozwiać cały wstyd, a z nim strach I głód

Ulicy szept I dźwięk co ciarki wcisnął mi
Za ścianą pies, z pozoru myśl nie warta nic
W miasta zwykły rytm mam oddać siebie całe pół
Ludzie tłoczą się, bardzo chcę wyjść, coś trzyma mnie

śPiewaj, zaśpiewaj mi
Był sobie król, zgasła iskra

Zamknięte drzwi I pustka szers

Po prostu mów, detonuj słów motyle
Nie pozwól by samotność ogłuszyła choć na chwilę

Niech pusty śmiech w architekturę wnętrz
Zamienia się a w siatkę znaków rozpada lęk

Ref: Moje serce jest wilkiem I nigdy nie chce spać
W mojej głowie dom wiatru I nie przestaje wiać
I

Egzotyczne dywany, blady świt
Rozlane mleko czerwień zmienia w róż
Cicho tu
Odcisk buta nieznany, jeden włos
Na ostrzu noża czas zatrzymał się
Szósta dwie

Ktoś zadał cios, pierwszy cios
I trafił w ścianę, zapalił się lont
Stłoczonych zdarzeń odezwał się głos