เดินทางไกลเท่าไร ก็ยืนที่เก่า

ฉันนั่งมองดาวที่ลอยเกลื่อนฟ้า
แม้จะมีดาวอยู่สักกี่ล้าน
ไม่เห็นดาวใด ทำให้สนใจ
เห็นแค่ดาวดวงเดียวแค่นั้น

แม้มันจะนานที่เราจากลา
แม้จะได้เจอใครๆผ่านมา
ไม่เห็นมีใคร ทำให้สนใจ
คิดถึงเธอคนเดียวแค่นั้น

เหมือนว่าโลกของฉันยังมีแค่เร

เพราะวันนั้นใช่ไหม
คืนวันที่เจ็ดสิงหาคม
ที่เธอกับฉันติดฝนด้วยกันอยู่เพียงลำพังแค่สองคน
เรานั่งคุยกันอย่างไม่มีเบื่อถึงแม้ว่าฝนจะซาลง
ฉันคิดว่าเธอคงมีความสุข
ที่เราได้อยู่ด้วยกันจนฉันตัดสินใจ
บอกความรู้สึกที่มีกับเธอไป ฉันกลั้นใจ
บอกเธอว่าฉันรักเธอมากเท่าไร ฉันเข้าใจ

mai mee arai mang
tee ter mong ma yang nan krai krai gor tam gan
kae huang yang puean tua pai

mai kit arai mang
ti ter put ma baep nan tam mai tong wai wan
tong gep pai kit mak mai

ti ter tam long pai man tong plae wa ngai
pen kam tam ti man yang kang nai jai

<

mĕuuan wâa pêrng kâo jai wâa rák ter mâak maai kâe năi
gôr dton-têe ter jà bpai mâi yòo kâang gan mĕuuan wan gào
yang jam túk rêuuang dee dee têe ter koiie mee hâi gàp chăn
àat bpen way-laa têe man châang săen sân
têe rao koiie dern kiiang kâang gan
dtàe chăn mâi leum

j

ta rak kong rao bpen pleng sak pleng neung
chai reuang kong rao kian pleng sak pleng neung
ter wa pleng rak kong ku rao nan na ja bpen pleng baeb nai

kwam rak man keu lok ti suay ngam
reu bpen arai ti du chang ying yai
tao gap tongfa tao gap phukao
tao gap tale reu dton

mong ki ti ko narak
rao gab yu nai fan
te ja bpen kon nan ti tam hai jai chan wan wai
kae mong dta tao nan ko tam hai, keun keun ni bpen keun ti di oh

yu jon chao meua keun mai dai non
jai man dan bpai pleua meuk teung dton te kao ma tak
te ja ru bang mai wa mi kon ti,